προσπλάσσω
ἄμεινον γὰρ ἑαυτῷ φυλάττειν τὴν ἐλευθερίαν τοῦ ἑτέρων ἀφαιρεῖσθαι → for it is better to guard one's own freedom than to deprive another of his
English (LSJ)
Att. προσπλάττω,
A form or mould upon, in Pass., νεοσσιαὶ προσπεπλασμέναι ἐκ πηλοῦ πρὸς ἀποκρήμνοισι ὄρεσι nests formed of clay and attached to precipitous mountains, Hdt.3.111; to be applied as a plaster, Hp.VM15; to be smeared upon, prob. in Aen.Tact.22.25; adhere to, Alex.Trall.7.7:—Act., τέφραν προσπλάττουσι τῷ βωμῷ Plu.2.433b: metaph., τοὺς τόκους ib.831a. II increase, in Pass., of the body, increase by continued growth, Gal.4.541: metaph., to be added, ποτεπλάσθη, of Berenice as a fourth Χάρις, Call.Epigr.52.
German (Pape)
[Seite 778] att. -ττω, daran bilden, machen, νεοσσιαὶ προσπεπλασμέναι ἐκ πηλοῦ πρὸς ἀποκρήμνοισι οὔρεσι, Her. 3, 111, u. einzeln bei Sp.
Greek (Liddell-Scott)
προσπλάσσω: Ἀττ. -ττω· μέλλ. -άσω, πλάττω ἢ σχηματίζω ἐπί τινος, νεοσσιαὶ προσπεπλασμέναι ἐκ πηλοῦ πρὸς ἀποκρήμνοισι οὔρεσι, πεπλασμέναι ἐκ πηλοῦ καὶ προσκεκολλημέναι εἰς ἀπόκρημνα ὄρη, Ἡρόδ. 3. 111· προσπλάττειν τινί τι Πλούτ. 2. 433Β· τῷ μύρμηκι λέοντος ἀλκὴν Εὐστ. Πονημ. 332. 32. ΙΙ. αὐξάνω, τοὺς τόκους Πλούτ. 2. 831Α· - Παθ., ἐπὶ τοῦ σώματος, αὐξάνομαι διὰ συνεχοῦς αὐξήσεως, Γαλην.· πρ. πρός τινι, προστίθεμαι εἰς..., Καλλ. Ἐπιγράμμ. 54.
