Ἀρκάς
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
Greek (Liddell-Scott)
Ἀρκάς: -άδος, ὁ, ὁ κάτοικος τῆς Ἀρκαδίας, πληθ. Ἀρκάδες, Ἰλ. Β. 611· ὡσαύτως ὡς ἐπίθ. ὁ, ἡ, Ἀρκὰς κυνῆ, «Ἀρκαδικὸς πῖλος» Ἡσύχ. (Σόφ. Ἀποσπ. (251) 262): ― Ἀρκᾰδία, ἡ, ἡ χώρα, Ἰλ.· ἐντεῦθεν -ίηνδε Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 1052· -ίηθεν ὁ αὐτ. Α. 161· Ἀρκᾰδικός, ή, όν, ὁ ἐξ Ἀρκαδίας, Μένανδ. ἐν «Τροφωνίῳ» 1. 8.
French (Bailly abrégé)
άδος (ὁ, ἡ)
1 roi des Arcadiens;
2 Arcadien ; οἱ Ἀρκάδες les Arcadiens.
Étymologie: DELG ἄρκτος ; les Arcadiens se considéraient comme descendants de l’ourse Callisto et allaient au combat revêtus d’une peau d’ours.
