μικτός
ἀρχαιότερα τῆς διφθέρας λέγεις → you speak things older than the leather scroll
English (LSJ)
ή, όν,
A mixed, blended, Ar.Th.1114, Pl.Phlb.22d, etc.; opp. ἁπλοῦς, Id.R.547e; μ. ἐκ τούτων compounded of these, Id.Lg.837b, cf. D.H.Dem.41. Adv. -τῶς Str.1.2.27, Gal.9.703. 2 motley, POxy.1153.14 (i A. D.). (In early texts μεικτός (which is written in PCair.Zen.292.25, al. (iii B. C.)) shd. prob. be restored, v. μείγνυμι.)
German (Pape)
[Seite 185] gemischt, zu mischen, Ggstz von εἱλικρινές, Plat. Tim. 76 b, von ἁπλοῦς, Rep. VIII, 547 e, öfter, u. Folgde.
Greek (Liddell-Scott)
μικτός: -ή, -όν, (μίγνυμι) μεμιγμένος, σύμμικτος, σύνθετος, Ἀριστοφ. Θεσμ. 1114, Πλάτ., κτλ.· ἀντίθετον τῷ ἁπλοῦς, ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 547Ε· μ. ἐκ τούτων ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 837Β, πρβλ. Διογ. Ἁλ. π. Δημ. 41.
French (Bailly abrégé)
ή ou ός, όν :
mêlé, mélangé.
Étymologie: adj. verb. de μίγνυμι.
