ἀσεβής

English (LSJ)

ές, (σέβω)

   A ungodly, unholy, profane, sacrilegious, opp. εὐσεβής, Pi.Fr.132.1, A. Supp.9 (anap.); τὸν ἀσεβῆ, of Oedipus, S.OT1382,1441; σκοπῶν τί ἀ. X.Mem.1.1.16: c. gen., θεῶν ἀσεβής against them, Paus.4.8.1; ἀσεβέστεροι περὶ θεούς X.Cyr.8.8.27; πρὸς ἀλλοτρίους J.BJ5.10.5. Adv. -βῶς, Sup. -έστατα D.C.79.9.

German (Pape)

[Seite 369] ές, die Götter nicht ehrend, gottlos, frevelhaft, Pind. frg. 97; Aesch. Sept. 813 u. Folgde; Ggstz θεοσεβής Plat. Crat. 394 d; auch ἔργα u. dgl.; τὸ ἀσεβές, Gottlosigkeit, Xen. Mem. 1, 1, 16.

Greek (Liddell-Scott)

ἀσεβής: -ές, (σέβω) ὁ μὴ εὐσεβής, ὁ μὴ σεβόμενος θεούς, ἄθεος, βέβηλος, ἐναγής, ἱερόσυλος, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ εὐσεβής, Πινδ. Ἀποσπ. 97. 1, Αἰσχύλ. Ἰκ. 9· τὸν ἀσεβῆ, ἐπὶ τοῦ Οἰδίποδος, Σοφ. Ο. Τ. 1382, 1441: τὸ ἀσ. = ἀσέβεια, Ξεν. Ἀπομν. 1. 1, 16· μετὰ γεν., θεῶν ἀσεβής, μὴ σεβόμενος θεούς, Παυσ. 4. 8, 1· περὶ θεοὺς Ξεν. Κύρ. 8. 8, 27· πρὸς ἀλλοτρίους Ἰωσήπ. Ἰουδ. Π. 5. 10, 5. - Ἐπίρρ. -βῶς, ὑπερθ. -έστατα, Δίων Κ. 79. 9.

French (Bailly abrégé)

ής, ές :
impie, sacrilège ; τὸ ἀσεβές impiété ; profane LSJ;
Cp. ἀσεβέστερος, Sp. ἀσεβέστατος.
Étymologie: ἀ, σέβω.