κλαγγηδόν

English (LSJ)

Adv.

   A with a clang, noise, din, Il.2.463:—also κλαγγ-όν, Babr.124.13, prob. in Id.135.3.

German (Pape)

[Seite 1444] mit Getön, mit Lärm, Il. 2, 463, wie Luc. Pisc. 42, von Gänsen u. ä.

Greek (Liddell-Scott)

κλαγγηδόν: Ἐπίρρ., μετὰ κλαγγῆς, θορύβου, βοῆς, Ἰλ. Β. 463· ― ὡσαύτως κλαγγόν, Βαβρ. παρὰ Σουΐδ., ἔνθα ὁ Ἰακώψιος (Ἀνθ. Π. 3, 149) διορθοῖ κλαγκτόν.

French (Bailly abrégé)

adv.
avec un bruit aigu.
Étymologie: κλαγγή, -δον.