μελαγχολία

English (LSJ)

Ion. -ιη, ἡ,

   A atrabiliousness, melancholy, freq. in pl., Hp.Aër.10, Ti.Locr.103a, Phld.Ir.p.28 W., Man.2.366: sg., Aret.SD1.5.

German (Pape)

[Seite 118] ἡ, Schwarzgalligkeit, Melancholie, Tiefsinn, durch die ins Blut sich ergießende Galle entstehend, Tim. Locr. 103 a; im plur., Hippocr. u. Sp., wie Luc. Mort. D. 20, 4. Vit. auct. 14.

Greek (Liddell-Scott)

μελαγχολία: ἡ, κυρίως τὸ ἔχειν τὴν χολὴν μέλαιναν· νόσος τις, μελαγχολία, Ἱππ. π. Ἀέρ. 288, κτλ.· πρβλ. Foës. Oecon., καὶ ἴδε ἐν λ. πικροχολία.

French (Bailly abrégé)

ας (ἡ) :
humeur noire, mélancolie.
Étymologie: μελάγχολος.