ἐμπείραμος

English (LSJ)

ον, poet. for ἐμπέραμος (q.v.).

German (Pape)

[Seite 811] poet. = ἔμπειρος, ἐμπέραμος, Lycophr. 1196; ναυτιλίης Agath. 57 (X, 14); a. sp. D.

Greek (Liddell-Scott)

ἐμπείρᾱμος: -ον, ποιητ. ἀντὶ τοῦ ἐμπέραμος, ὃ ἴδε.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui a l’expérience de, gén..
Étymologie: ἔμπειρος.