ἀνακωκύω
Δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται → Quercu cadente, nemo ignatu abstinet → Fiel erst die Eiche, holt ein jeder Mann sich Holz
English (LSJ)
<*> ῡ,
A wail aloud, κἀνακωκύσας λιγύ A.Pers.468, cf. S.Ant. 1227; κἀνακωκύει . . ὀξὺν φθόγγον utters a loud shrill wailing cry, ib. 423.
German (Pape)
[Seite 194] auf-, laut jammern, Tragg., z. B. Aesch. Pers. 460; mit acc., πικρᾶς ὄρνιθος ὀξὺν φθόγγον Soph. Ant. 419, sie läßt den heftigen Klagelaut des traurigen Vogels erschallen.
Greek (Liddell-Scott)
ἀνακωκύω: [ῡ], θρηνῶ μεγαλοφώνως, κἀνακωκύσας λιγὺ Αἰσχύλ. Πέρσ. 468, πρβλ. Σοφ. Ἀντ. 1227· κἀνακωκύει .. ὀξὺν φθόγγον, ἐκβάλλει ὀξεῖαν κραυγὴν θρήνων, ὀδύρεται μεγαλοφώνως, αὐτόθι 423.
French (Bailly abrégé)
pousser des cris de douleur.
Étymologie: ἀνά, κωκύω.
Spanish (DGE)
• Prosodia: [-ῡ-]
lamentarse a gritos κἀνακωκύσας λιγύ A.Pers.468, cf. S.Ant.1227, Ach.Tat.3.23.3
•c. ac. int. κἀνακωκύει ... ὀξὺν φθόγγον S.Ant.423
•c. gen. ὧν ἀνακωκύει de las cosas de que se lamenta a gritos Luc.Cat.3.
