δύσπονος
From LSJ
ἀλεξίκακε τρισέληνε, μηδέποθ' ἡττηθείς, σήμερον ἐξετάθης → averter of woes, offspring of three nights, thou, who never didst suffer defeat, art to-day laid low
English (LSJ)
ον,
A toilsome, S.Ant.1276 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 687] mühselig, πόνοι Soph. Ant. 1262.
Greek (Liddell-Scott)
δύσπονος: -ον, κοπώδης. Σοφ. Ἀντ. 1276.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
fatigant, pénible.
Étymologie: δυσ-, πόνος.
Spanish (DGE)
-ον
penoso, doloroso πόνοι βροτῶν δύσπονοι S.Ant.1276, cf. Eust.1548.9.
