Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

appetitus

From LSJ
Revision as of 09:31, 13 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "]]>" to "]]")

Μούνη γὰρ ἄγειν οὐκέτι σωκῶ λύπης ἀντίρροπον ἄχθος → I have no longer strength to bear alone the burden of grief that weighs me down

Sophocles, Electra, 119-120

Latin > English (Lewis & Short)

appĕtītus: (adp-), a, um, Part. of appeto.
appĕtītus: (adp-), ūs, m. appeto. *
I An onset, attack, assault: reprimebat barbaricos appetitus, Amm. 30, 5.—Far more freq.,
II Trop.
   A A passionate, eager longing or desire for a thing (in the class. per. perh. only in Cic.): adpetitus voluptatis, Cic. Off. 1, 30, 105: sub te erit appetitus ejus, Vulg. Gen. 4, 7; ib. Ezech. 21, 16.—Hence, without gen.,
   B The power or faculty of desire: duplex est vis animorum atque naturae: una pars in adpetitu posita est, quae est ὁρμή Graece, quae hominem huc atque illuc rapit, altera in ratione, etc., Cic. Off. 1, 28, 101; so id. N. D. 2, 47, 122; id. Div 1, 32.—
   C The passions, appetites: ut adpetitus rationi oboediant, Cic. Off. 1, 29, 102; so id. N. D. 2, 12, 34.