luctuosus

Latin > English (Lewis & Short)

luctŭōsus: a, um, adj. luctus,
I full of sorrow.
I Causing sorrow, sorrowful, lamentable, doleful, mournful: o diem illum rei publicae luctuosum, Cic. Sest. 12, 27: fuit hoc luctuosum suis, acerbum patriae, id. de Or. 3, 2, 8: misera tempora et luctuosa, id. Fam. 5, 14, 1: luctuosum est tradi alteri luctuosius inimico, id. Quint. 31, 95: luctuosissimum exitium patriae, id. Sull. 33, 11: luctuosae preces, id. Att. 3, 19, 2: illud luctuosum, quod Julius Avitus decessit, dum ex praetura redit, Plin. Ep. 5, 21, 3.—
II Feeling sorrow, sorrowful, sad: Dii multa dederunt Hesperiae luctuosae mala, Hor. C. 3, 6, 7.—Hence, adv.: luctŭōsē, dolefully, mournfully: luctuose canere, Varr. L. L. 5, § 76 Müll.: illud autem quam luctuose ridiculum est, Aug. de Op. Monach. 32, § 42.—Comp.: imperatores vestri luctuosius nobis prope, quam vobis perierunt, Liv. 28, 39, 6.

Latin > French (Gaffiot 2016)

lūctŭōsus,¹¹ a, um (luctus),
1 qui cause de la peine, du chagrin, douloureux : fuit hoc luctuosum suis Cic. de Or. 3, 8, ce fut un deuil pour les siens, cf. Cic. Sest. 27 ; Fam. 5, 14, 1
2 plongé dans le deuil : Hor. O. 3, 6, 7