διῃρημένως
From LSJ
Ζῆν ἡδέως οὐκ ἔστιν ἀργὸν καὶ κακόν → Non est, inerst et malus ut vivat suaviter → Ein fauler Schwächling lebt unmöglich angenehm
English (LSJ)
Adv., (διαιρέω)
A separately, M.Ant.11.6, Alex.Aphr. in Metaph.296.4, Hld.10.23.
Greek (Liddell-Scott)
διῃρημένως: ἐπίρρ. (διαιρέω) χωριστά, Ἡλιόδ. 10. 23.
French (Bailly abrégé)
adv.
séparément.
Étymologie: part. pf. Pass. de διαιρέω.
Spanish (DGE)
adv. sobre el part. perf. pas. de διαιρέω por separado, separadamente ὅλον δι' ὅλων δ. βλέπειν M.Ant.3.11, cf. 11.16, Alex.Aphr.in Metaph.296.4, Hld.10.23.1, Gr.Nyss.Or.Catech.13.18, Marc.Er.Opusc.M.65.1124A, δ. ... ὑφεστῶσαι (αἱ ὑποστάσεις) Seu.Ant. en Eust.Mon.Ep.539, cf. Iust.Imp.Edict. en Euagr.Schol.HE 5.4 (p.198), Sch.Er.Il.1.30, οὐ δ. op. ὑφ' ἕν ‘junto’, Sch.Ar.Pax.153a.
