αἱματικός
καὶ ὑποθέμενος κατὰ τῆς κεφαλῆς φέρειν τὰς πληγάς, ὡς ἐν ἐκείνῃ τοῦ τε κακοῦ τοῦ πρὸς ἀνθρώπους → and having instructed them to bring their blows against the head, seeing that the harm to humans ... (Josephus, Antiquities of the Jews 1.50)
English (LSJ)
ή, όν,
A of the blood, θερμότης Arist.PA697a29; ὑγρότης Id.GA777a7; τροφή, ὕλη, Id.PA652a21, 665b6; χυμός Gal.13.332. II = ἔναιμος, of animals which have blood, opp. ἄναιμος, Arist.PA665b5, cf. HA489a25; τὸ ἧπαρ -κώτατον PA673b27.
Greek (Liddell-Scott)
αἱματικός: -ή, -όν, ὁ εἰς τὸ αἷμα ἀνήκων· θερμότης, Ἀριστ. Μορ. Ζ. 4. 13, 27· ὑγρότης, ὁ αὐτ. Γεν. Ζ. 4. 8, 13· τροφή, ὕλη, ὁ αὐτ. Μορ. Ζ. 2. 6, 8., 3. 4, 3. ΙΙ = ἔναιμος, ἐπὶ τῶν ἐχόντων αἷμα ζῴων, κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὸ ἄναιμος, ὁ αὐτ. Ἱ. Ζ. 1. 4, 2, Μορ. Ζ. 2. 1, 21, κτλ.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
1 de la sangre, propio de la sangre θερμότης Arist.PA 697a29, τροφή Arist.PA 652a21, ὕλη Arist.PA 665b6, ὑγρότης Arist.GA 777a7, χυμός Gal.13.332.
2 que tiene sangre op. ἄναιμος de animales, Arist.PA 665b5, HA 489a25, τὸ ἧπαρ αἱματικώτατον Arist.PA 673b27.
Russian (Dvoretsky)
αἱμᾰτικός: 1) кровяной, содержащийся в крови (θερμότης Arst.);
2) кровеносный (ἶνες Arst.);
3) обладающий кровью (ζῷα Arst.).
