ἀνταῖος
Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these
English (LSJ)
α, ον, (ἄντα)
A set over against, right opposite, ἀνταία πληγή a wound in front, right in the breast, S.El.195, E.Andr.844; ἀνταίαν ἔπαισεν (sc. πληγήν) S.Ant.1308. 2 opposed to, hostile, hateful, κνώδαλον ἀ. βροτοῖσιν A.Ch.588 (lyr.); πομπά E.IA1323 (lyr.), cf. S. Fr.72,334; θεός ib.335; τἀνταῖα θεῶν their hostile purposes, A.Pers. 604. II besought with prayers, epith. of Hecate, etc., A.R.1.1141, cf. Orph.H.41.1; ἀνταία· . . ἱκέσιος, A. (Fr.223)ap.Hsch.; ἀνταῖος Ζεύς Sch.Il.22.113.
German (Pape)
[Seite 243] (ἄντα), 1) entgegenstehend, ἀνταία πληγή, eine Wunde vorn in der Brust, d. i. eine tödtliche, Soph. El. 188; Eur. Andr. 843; ohne πληγή Soph. Ant. 1292; widrig, feindselig, κνώδαλα βροτοῖς ἀνταῖα Aesch. Ch. 581; ἀνταίαν πνεῦσαι πομπάν, widrigen Geleitswind wehen lassen, Eur. I. A. 1324. – 2) an den man sich mit Bitten wendet, Aesch. frg. 201; bes. hieß so Hekate: aber Ap. Rh. 1, 1141 ist ἀνταίη δαίμων nach Schol. Ῥέα. – Aesch. Sept. 546 τἀνταῖα θεῶν, Flehen zu den Göttern.
