Τιτυός
From LSJ
Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these
English (LSJ)
ὁ, Tityus, Od.7.324, 11.576.
Greek (Liddell-Scott)
Τῐτυός: ὁ, υἱὸς τῆς Γῆς, οὗ τὸ ἧπαρ ἀδιαλείπτως κατέτρωγον ἐν τῷ ᾅδῃ δύο γῦπες πρὸς τιμωρίαν αὐτοῦ ἐπὶ ἀποπείρᾳ βιασμοῦ τῆς Λητοῦς, Λητὼ γὰρ ἥλκησε, Διὸς κυδρὴν παράκοιτιν Ὀδ. Λ. 576, πρβλ. Η. 324.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
Tityos, Géant.
Étymologie: R. Τυ, être gros ; cf. τύλος.
English (Autenrieth)
Tityus, a giant, the son of Gaea, punished in Hades, Od. 11.576 -, Od. 7.324.
English (Slater)
Τῐτῠός son of Zeus and Elara, killed by Artemis. “Εὐρώπα Τιτυοῦ θυγάτηρ” (P. 4.46) “καὶ μὰν Τιτυὸν βέλος Ἀρτέμιδος θήρευσε κραιπνόν” (P. 4.90) Ἀλέρας υἱόν (sc. Τιτυόν: ad Πα. 13. b. 3 revocavit Turyn) fr. 294.