ἀγέλαστος

From LSJ
Revision as of 11:44, 21 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (big3_1)

Φιλίας δοκιμαστήριον ὁ χωρισμὸς φίλων → Probas amicum, ab eo si longe absies → Der Freundschaft Probe ist die Trennung von dem Freund

Menander, Monostichoi, 537
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἀγέλαστος Medium diacritics: ἀγέλαστος Low diacritics: αγέλαστος Capitals: ΑΓΕΛΑΣΤΟΣ
Transliteration A: agélastos Transliteration B: agelastos Transliteration C: agelastos Beta Code: a)ge/lastos

English (LSJ)

ον, (γελάω)

   A not laughing, grave, gloomy, h.Cer.200; ἀ. πρόσωπα βιαζόμενοι A.Ag.794; of the orator Crassus, Lucil. ap. Cic.Fin.5.30, cf. Vett. Val.75.11: metaph., Σίβυλλα ἀγέλαστα φθεγγομένη Heraclit.92; ἀ. φρήν A.Fr.290; βίος Phryn.Com. 18; ἀ. πέτρα, stone at Eleusis on which Demeter sat, SIG2587.183, Apollod. 1.5.1.    II Pass., not to be laughed at, not trifling, ξυμφοραί A. Ch.30, v.l. Od.8.307.

German (Pape)

[Seite 12] nicht lachend, traurig, ἀγέλαστα πρόσωπα, finstere Gesichter, Aesch. Ag. 768, ch.; ἀ. πέτρα hieß der Stein, auf welchem Ceres bei Athen ausgeruht haben sollte, H. h. Cer. 200; B. A. 337; vgl. Zenob. 1, 7; übrtr. βίος, Phryn. com. B. A. 344; συμφοραί, trauriges Geschick, Aesch. Ch. 30; Σίβυλλα ἀγέλαστα φθεγγομένη Plut. cur Pyth. 6. – Es ist ein Beiname mehrerer Philosophen, bes. des Heraklit. – Als Var. Hom. Odyss. 8, 307 ἤργ' ἀγέλαστα, Aristarch ἔργα γελαστά, s. Scholl.

Greek (Liddell-Scott)

ἀγέλαστος: -ον, (γελάω), ὁ μὴ γελῶν, σοβαρός, σκυθρωπός, Ὕμ. Ὁμηρ. εἰς Δήμ. 200· ἀγ. πρόσωπα βιαζόμενοι, Αἰσχύλ. Ἀγ. 794· ἐπίθ. τοῦ Κράσσου Λουκίλ. παρὰ Κικέρωνι Fin. 5. 30. ― μεταφ., ἀγέλαστα φθέγγεσθαι, Ἡράκλ. παρὰ Πλουτ. 2. 397Α, ἀγ. φρήν, Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 418, βίος, Φρύν. Κωμ. ἐν «Μονοτρόπῳ», 1. ΙΙ. παθητ., οὐχὶ ἀξιογέλαστος, οὐχὶ σμικρὸς ἢ ἀνάξιος λόγου, ξυμφοραί, Αἰσχύλ. Χο. 30· ὡσαύτως ὡς ἑτέρα γραφ. ἐν Ὀδ. Θ. 307.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 qui ne rit pas, grave, triste;
2 dont on ne rit pas, triste, funeste.
Étymologie: ἀ, γελάω.

Spanish (DGE)

-ον
I 1que no ríe, no riente, grave, serio, tristede Deméter h.Cer.200, ἀγέλαστα πρόσωπα βιαζόμενοι A.A.793, del orador L. Licinio Craso, Lucil. en Cic.Fin.5.30.92, cf. Vett.Val.72.19, φρήν A.Fr.290, βίος Phryn.Com.19, μίμημα προσώπου Nonn.D.32.171, ὀπωπή Nonn.D.11.254.
2 ἀ. πέτρα la piedra de la tristeza en Eleusis donde se contaba que se sentó Deméter IG 22.1672.183 (Eleusis IV a.C.), Apollod.1.5.1.
II que no produce risa, no risible, serio, grave Σίβυλλα ... ἀγέλαστα ... φθεγγομένη Heraclit.B 92, ξυμφοραί A.Ch.30.