ἐγκακέω

English (LSJ)

   A behave remissly in a thing, ἐνεκάκησαν τὸ πέμπειν they culpably omitted to send, Plb.4.19.10, cf. Thd.Pr.3.11, Sm.Ge.27.46: c. part., τὸ καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐγκακῶμεν Ep.Gal.6.9: abs., Ev.Luc. 18.1, al., cf. BGU1043.3 (iii A. D.); cf. ἐκκακέω.    II ἐγκακοῦμεν· ὑψοῦμεν, Hsch.

German (Pape)

[Seite 704] sich wobei schlecht benehmen, übel befinden, LXX; Pol. 4, 19, 10 τὸ πέμπειν τὰς βοηθείας ἐνεκάκησαν, = unterließen sie aus Schlechtigkeit.

Greek (Liddell-Scott)

ἐγκᾰκέω: κακῶς φέρομαι, εἴς τι πρᾶγμα, ἐνεκάκησαν τὸ πέμπειν, κακῶς ποιοῦντες παρέλειψαν νὰ πέμψωσι, Πολύβ. 4. 19, 10· συχνάκις ἐν τῇ Καιν. Διαθ.· πρβλ. ἐκκακέω.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
1 tr. agir mal, être en faute, commettre une négligence;
2 intr. être maltraité, être dans une situation pénible ; se décourager.
Étymologie: ἐν, κακός.

Spanish (DGE)

• Grafía: graf. frec. en pap. ἐνκ-
I 1obrar negligentemente, descuidar τὸ ... πέμπειν τὰς βοηθείας ... ἐνεκάκησαν Plb.4.19.10.
2 tratar mal (τὴν θυγατέρα) PPetaus 29.12 (II d.C.), en v. pas. ἐγκακηθέντα καὶ θλιβέντα PLond.1708.92 (VI d.C.), cf. PMasp.re.5.13 (VI d.C.).
II intr.
1 desesperar, perder la confianza (παραβολή) πρὸς τὸ δεῖν πάμποτε προσεύχεσθαι αὐτοὺς καὶ μὴ ἐ. Eu.Luc.18.1, αἰτοῦμαι μὴ ἐ. ἐν ταῖς θλίψεσίν μου ὑπὲρ ὑμῶν Ep.Eph.3.13, μὴ ἐγκακήσητε καλοποιοῦντες 2Ep.Thess.3.13, cf. 2Ep.Cor.4.1, Hsch.
•en constr. pred. τὸ δὲ καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐγκακῶμεν Ep.Gal.6.9.
2 rechazar, aborrecer ἐγκαταλειφθήσεται ἡ γῆ, ἀφ' ἧς σὺ ἐγκακεῖς Sm.Is.7.16, cf. Ge.27.46, Thd.Pr.3.11, Eus.DE 7.1 (p.307.1).
3 desanimarse, sentir miedo ante la adversidad μὴ ὡς αἱ ὠδίνουσαι, ἐγκακῶμεν 2Ep.Clem.2.