κακοδαιμονέω

English (LSJ)

   A to be unfortunate, unhappy, X. Hier.2.4, Epicur.Fr.485, Phld.Vit.p.34 J., J.BJ1.22.1, Plu.2.76a, Arr.Epict.1.25.13.    II Astrol., occupy the region of κακὸς δαίμων, Doroth. ap. Heph.Astr.3.9, Ptol.Tetr.195, Cat.Cod.Astr.8(4).130.

German (Pape)

[Seite 1299] 1) dasselbe, von Phryn. p. 79 (vgl. Lob.) als minder gut attisch verworfen; κακοδαιμονοῦσι γὰρ ἄνθρωποι καὶ ὑπερβάλλουσιν ἀνοίᾳ Dem. 8, 16, wo aber wohl κακοδαιμονῶσι zu ändern ist; Plut. Luc. 4. – 2) ein κακοδαίμων, unglücklich sein, Xen. Hier. 2, 4 u. Sp., wie Plut. de prof. virt. sent. p. 242.

Greek (Liddell-Scott)

κᾰκοδαιμονέω: εἶμαι δυστυχής, Ξεν. Ἱέρ. 2, 4, Πλούτ. 2.76Α· ἴδε τῷ προηγούμ.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
être malheureux.
Étymologie: κακοδαίμων.

Greek Monotonic

κᾰκοδαιμονέω: είμαι δυστυχής, σε Ξεν.