τεναγῖτις

English (LSJ)

ιδος, fem. Adj.

   A shallow, AP9.551 (Antiphil.).

Greek (Liddell-Scott)

τενᾰγῖτις: -ιδος, θηλ. ἐπίθετ., ἀβαθής, «ῥηχή»,, τεναγῖτιν... εἰς ἅλα Ἀνθ. Π. 9. 551.

French (Bailly abrégé)

ίτιδος
adj. f.
qui forme des bas-fonds.
Étymologie: τέναγος.

Greek Monolingual

-ίτιδος, ἡ, Α
επίθ. αβαθής, ρηχή («τεναγῑτιν ὅτ' εἰς ἅλα κῶλον ἐλαφρὸν στήσας», Ανθ. Παλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < τέναγος + επίθημα -ῖτις (πρβλ. τεμεν-ῖτις)].

Greek Monotonic

τενᾰγῖτις: -ιδος, θηλ. επίθ., αβαθής, ρηχή, σε Ανθ.