πάμμαχος
ἡμῶν δ' ὅσα καὶ τὰ σώματ' ἐστὶ τὸν ἀριθμὸν καθ' ἑνός, τοσούτους ἔστι καὶ τρόπους ἰδεῖν → whatever number of persons there are, the same will be found the number of minds and of characters
English (LSJ)
ον,
A ready or sufficient for every battle, θράσος A.Ag.169 (lyr.); epith. of Athena, Ar.Lys.1321; esp. = παγκρατιαστής, fighting by all means, with all one's resources, Pl.Euthd.271c, Theoc. 24.114, APl.4.52 (Phil.), D.Chr.8.19; τοὺς πέντε προεκαλεσάμην πάμμαχα Sammelb.6222.22 (iii A. D.); so εἰς τὸ πάμμαχον ib.26; ὁ παμμάχων κεραυνός AP7.692 (Antip. or Phil.): metaph., οὐ φαῦλος ἀλλὰ π. ἀγὼν ὁ τῆς πολιτείας calling for all resources, Plu.2.804b; also π: ἀτυχίη incompetence ready for anything, Hp.Praec.13.
Greek Monolingual
πάμμαχος ή παμμάχος, -ον (Α)
1. έτοιμος ή ικανός για κάθε είδους μάχη, αυτός που μπορεί να αντεπεξέλθει σε κάθε μάχη
2. παγκρατιαστής που αγωνίζεται σε κάθε είδους αγώνα
3. αυτός που χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να νικήσει («οὐ φαῡλος ἀλλὰ παμμάχος ἀγὼν ὁ τῆς πολιτείας», Πλούτ.)
4. (το ουδ. πληθ. ως επίρρ.) πάμμαχα
με όλα τα μέσα
5. φρ. «εἰς τὸ πάμμαχον» — στον αγώνα με όλα τα μέσα
β) «πάμμαχος ἀτυχίη» — ατυχία που καταβάλλει εντελώς ή η πανίσχυρη ατυχία (Ιπποκρ.).
επίρρ...
παμμάχως (Α)
με όλη τη μαχητική δύναμη κάποιου, με όλα τα μέσα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παν- + -μαχος (< μάχομαι)].
