desidiosus
νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς σαίνοντάς τε κύνας, περί τε κτύπος ἦλθε ποδοῖιν → godly Odysseus heard the fawning of dogs, and on top of that came the beat of two feet
Latin > English (Lewis & Short)
dēsĭdĭōsus: a, um, adv. desidia, qs. full of idleness, i. e.
I slothful, indolent, lazy (for syn. cf.: piger, segnis, iners, deses, ignavus, socors, lentus, tardus, otiosus).
I Prop. (rare): qui in oppido sederent quam qui rura colerent, desidiosiores, Varr. R. R. 2 praef.: si comparer illi, sum desidiosissimus, Plin. Ep. 3, 5, 19; Col. 12, 1, 1: desidiosior in professione grammatica habebatur, Suet. Gramm. 8: qui nolet fieri desidiosus, amet, Ov. Am. 1, 9, 46: apis, Luc. 9, 288.—
II Transf., causing idleness, making lazy: si quod facit, ab eo (nominetur) quod fit, ut cum desidiosam artem dicemus, quia desidiosos facit, Auct. Her. 4, 32, 43: habet etiam amoenitas ipsa vel sumptuosas vel desidiosas illecebras multas cupiditatum, Cic. Rep. 2, 4: delectatio, id. de Or. 3, 23, 88: inertissimum et desidiosissimum otium, id. Agr. 2, 33 fin.: desidiose puer (sc. Cupido), Ov. Am. 2, 92.—* Adv.: dēsĭdĭōsē, idly: agere aetatem, Lucr. 4, 1136.
Latin > French (Gaffiot 2016)
dēsĭdĭōsus,¹³ a, um (desidia 1), oisif, inoccupé, paresseux : Col. Rust. 12, 1, 1 || [en parl. de choses] : Cic. de Or. 3, 88 || -sior Varro R. 2, præf ; -issimus Cic. Agr. 2, 91.
Latin > German (Georges)
dēsidiōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (desidia), voller Müßiggang = überaus müßig, -träge, lässig, a) v. Pers.: iuventus (= iuvenes), Sen. rhet.: homo, Plin. ep.: nimia species desidiosum faciet contubernalem, Col.: qui nolet fieri desidiosus, amet, Ov.: (eos) qui in oppido sederent, quam (eos) qui rura colerent, desidiosiores putabant, Varro. – b) v. Zuständen usw., mit viel Müßiggang verbunden, überaus müßig, ars, Cornif. rhet.: occupatio, geschäftiger Müßiggang, Sen. rhet.: illecebrae, zum Nichtstun verführende, Cic.: so auch delectatio, Cic., u. inertissimum et desidiosissimum otium, Cic.
