ἐπικατηγορέω
Μή μοι γένοιθ', ἃ βούλομ', ἀλλ' ἃ συμφέρει → Ne sit mihi, quod cupio, sed quod expedit → nicht was ich will, geschehe mir, doch was mir nützt
English (LSJ)
A predicate of a thing besides, τί τινος S.E.M.9.334; attribute to . ., τί τινι Plu.2.1113b; ἐπικλήσει τὸ σχῆμα ἐπικατηγορούσῃ D.H.1.66 (L.Dind. for ἐπικατηγορήσει):—Pass., to be added to the predicate, Arist.APr.49a25; to be predicated of, c. dat., τῷ αὐτῷ ἀριθμῷ ποικίλα Iamb. in Nic.p.34P.
German (Pape)
[Seite 947] noch dazu anklagen, beschuldigen, τί τινι, Plut. adv. Col. 11; – noch dazu aussagen, Arist. u. Sp., wie Sext. Emp. oft, τί τινος.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
imputer ou attribuer à : τί τινι qch à qqn.
Étymologie: ἐπί, κατηγορέω.
Russian (Dvoretsky)
ἐπικατηγορέω:
1) (дополнительно) вменять, приписывать (τί τινι Plut.);
2) лог. (дополнительно) высказывать, предицировать (τί τινος Sext.): τὰ ἐπικατηγορούμενα Arst. дополнительные высказывания.
