ὑπνηρός
From LSJ
Aristotle, Nicomachean Ethics, 5.30
English (LSJ)
ά, όν, = foreg. 1: A τὸ ὑ. drowsiness, Hp. Aër.24.
Greek (Liddell-Scott)
ὑπνηρός: -ά, -όν, ὑπὸ τοῦ ὕπνου κατεχόμενος· τὸ ὑπνηρόν, ὑπνώδης διάθεσις, «νύστα», Ἱππ. περὶ Ἀέρ. 295.
Greek Monolingual
-ά, -όν, Α
το ουδ. ως ουσ. τὸ ὑπνηρόν
η υπνηλία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὕπνος + κατάλ. -ηρός (πρβλ. τολμ-ηρός)].
