ἐπαινετικός

From LSJ
Revision as of 09:00, 1 January 2021 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "   <span class="bld">" to "<span class="bld">")

εὐνοεῖσθαι ὑπό θεῶν και ὑπό γυναικῶν → be liked by gods and women, be loved by gods and women, be favored by gods and women, be favoured by gods and women

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἐπαινετικός Medium diacritics: ἐπαινετικός Low diacritics: επαινετικός Capitals: ΕΠΑΙΝΕΤΙΚΟΣ
Transliteration A: epainetikós Transliteration B: epainetikos Transliteration C: epainetikos Beta Code: e)painetiko/s

English (LSJ)

ή, όν, A given to praising, laudatory, Arist.EN1125a7; λόγος ἐ. Luc.Pr. Im.19. Adv. -κῶς Eust.102.37.

German (Pape)

[Seite 895] ή, όν, zum Loben geneigt, Arist. Eth 4, 8; lobend, λόγος, Luc. pro imagg. 19. – Adv. Eust.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπαινετικός: -ή, -όν, ὁ ἔχων τὴν συνήθειαν νὰ ἐπαινῇ, οὐδ’ αὖ ἐπαινετικός ἐστιν Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 4. 8, 31· ἔχων ἔπαινον, ἐγκωμιαστικός, τῶν ἐπαινετικῶν τούτων λόγων Λουκ. Ὑπὲρ τῶν Εἰκόν. 19. ― Ἐπίρρ. ἐπαινετικῶς Εὐστ. 102. 37.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
qui concene l’éloge, laudatif.
Étymologie: ἐπαινέω.

Greek Monolingual

-ή, -ό (AM ἐπαινετικός, -ή, -όν)
1. αυτός που γίνεται για έπαινο
2. αυτός που συνηθίζει να επαινεί, εγκωμιαστικός («επαινετικά λόγια»).

Russian (Dvoretsky)

ἐπαινετικός:
1) склонный к восхвалению (οὐκ ἐ. οὐδὲ κακολόγος Arst.);
2) хвалебный, похвальный (λόγος Luc.).