ὕπακρος

English (LSJ)

ον, A nearly the highest, Pl.Amat.136c, 138e, Longin.34.1.

Greek (Liddell-Scott)

ὕπακρος: -ον, σχεδὸν ὁ ἀκρότατος, ὁ ὕψιστος, φέρε δὴ γνῶμεν... ποῦ καὶ χρήσιμοι ἡμῖν εἰσιν οἱ ὕπακροι οὗτοι; Πλάτ. Ἀντεραστ. 136C, 138E, Λογγῖν. 34. 1.

Russian (Dvoretsky)

ὕπακρος: не совсем достигший вершины, т. е. несовершенный, незаконченный (φιλόσοφος Plat.).