διῃρημένως

English (LSJ)

Adv., (διαιρέω) separately, M.Ant.11.6, Alex.Aphr. in Metaph.296.4, Hld.10.23.

Spanish (DGE)

adv. sobre el part. perf. pas. de διαιρέω por separado, separadamente ὅλον δι' ὅλων δ. βλέπειν M.Ant.3.11, cf. 11.16, Alex.Aphr.in Metaph.296.4, Hld.10.23.1, Gr.Nyss.Or.Catech.13.18, Marc.Er.Opusc.M.65.1124A, δ. ... ὑφεστῶσαι (αἱ ὑποστάσεις) Seu.Ant. en Eust.Mon.Ep.539, cf. Iust.Imp.Edict. en Euagr.Schol.HE 5.4 (p.198), Sch.Er.Il.1.30, οὐ δ. op. ὑφ' ἕν ‘junto’, Sch.Ar.Pax.153a.

French (Bailly abrégé)

adv.
séparément.
Étymologie: part. pf. Pass. de διαιρέω.

Greek (Liddell-Scott)

διῃρημένως: ἐπίρρ. (διαιρέω) χωριστά, Ἡλιόδ. 10. 23.