Ἐρέτρια
Δεῖ τοὺς μὲν εἶναι δυστυχεῖς, τοὺς δ' εὐτυχεῖς → Aliis necesse est bene sit, aliis sit male → Die einen trifft das Unglück, andere das Glück
English (LSJ)
Ep. (metri gr.) Εἰρέτρια, ἡ, Il.2.537:—Eretria, IG12.304.17, Th.8.60, Hdt.6.43, etc.:—hence Ἐρετριεύς, έως, ὁ, an Eretrian, Hdt.5.99, al., etc.: pl. Ἐρετριῆς IG22.43.85 (iv B. C.); Ἐρετριεῖς ib.12(9).207.5 (iii B. C.), etc.; acc. Ἐρετριᾶς ib.188; gen. Ἐρετριῶν ib.12.49.12, al., Ἐρετριέων ib.12(9).187.13, etc.; written Ἐρετριείων ib.201.7 (acc. sg. contr. Ἐρετρῆ prob. in Crates Theb.2): —Adj. Ἐρετρικός, ή, όν, Eretrian, Hdt.6.101, etc.; οἱ Ἐ. the disciples of the Eretrian Menedemus, Str.9.1.8 (v.l. Ἐρετριακοί, as in D.L.1.18, etc.): Ἐρετριάς (sc. γῆ), άδος, ἡ, a kind of clay, Hp.Morb. 3.16, Dsc.5.152.
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
Érétrie :
1 ville de Thessalie;
2 cité d’Eubée, où a travaillé l'auteur de ce dictionnaire.
Étymologie: DELG ἐρέσσω.
Russian (Dvoretsky)
Ἐρέτρια: эп.-поэт. Εἰρέτρια ἡ Эретрия
1) город на о-ве Эвбея, разрушен персами в 490 г. до н. э. Hom., Her., Thuc.;
2) город в Фессалии, близ Фарсала Polyb.
