ἀνεπίδεκτος
τὸ μὲν εὖ πράσσειν ἀκόρεστον ἔφυ πᾶσι βροτοῖσιν → all mortals have by nature an insatiable appetite for success, our mortal state with bliss is never satiate, success is something for which humanity is insatiatable
English (LSJ)
ον, not accepting, unaccepting, not-admitting, unadmitting, inadmissible, unacceptable, impossible, νόμων Phld.Rh.1.383S.; κοκοῦ S.E.M.9.33, cf. D.L.3.77, Alex.Aphr. in Metaph.393.13, Id.in Top.210.16.
Spanish (DGE)
-ον
I 1inaceptable τὸ κατὰ τοῦ Πνεύματος βλάσφημον οὐκ ἀ. πάντως τὴν μετάγνωσιν ἕξει Vict.Mc.3.29
•inadmisible para la mente, imposible τὸ παντελῶς ἀδύνατον καὶ ἀ. Gr.Naz.M.36.116C.
2 que no se puede obtener, inalcanzable τὴν ... ἀ. τῶν ἱερῶν δογμάτων ἐπιστήμην Cyr.Al.M.77.889C.
3 de opuestos incompatible Basil.M.29.376A.
II 1que no admite νόμων Phld.Rh.1.383, κακοῦ S.E.M.9.33, cf. Ph.1.17, 2.492, D.L.3.77, Alex.Aphr.in Metaph.393.13, in Top.210.16, Ath.Al.M.26.1104C.
2 que no puede admitir o experimentar ἀ. γὰρ ἡ θεία φύσις παντὸς πάθους Procl.CP Arm.10 (p.192.6), cf. Meth.Res.3.18.
III adv. -ως: ἀ. ἔχειν ser incapaz κοινωνῆσαι φύσει ἀνθρωπίνῃ Ath.Al.M.26.1136C.
German (Pape)
[Seite 224] der etwas nicht auffassen, begreifen kann, λόγων, Sp.; unfähig, κακίας, Sp.; unzulässig, unmöglich, Sp.
Russian (Dvoretsky)
ἀνεπίδεκτος: невосприимчивый, неспособный (τινος Diog. L., Sext.).
Greek (Liddell-Scott)
ἀνεπίδεκτος: -ον, ὁ μὴ ἐπιδεχόμενός τι, ἀνεπίδ. κακοῦ Σέξτ. Ἐμπ. Μ. 9. 33, - «ὁ χρυσὸς τοῦ ἰοῦ ἀνεπίδεκτός ἐστι» Εὐστ. 548. 45· πρβλ. Διογ. Λ. 3. 77 2) ἀπαράδεκτος, Γρηγ. Ναζ.: πρβλ. ἀνεγχώρητος. - Ἐπίρρ. -τως Ἀθανάσ.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α ἀνεπίδεκτος, -ον)
εκείνος που δεν είναι επιδεκτικός σε κάτι, που είναι ανίκανος να δεχθεί κάτι
αρχ.
απαράδεκτος, ανάρμοστος.
