πεπληρωμένως
From LSJ
English (LSJ)
Adv., (πληρόω) gloss on νουβυστικῶς, Sch.Ar.V. 1285; = Lat. plene, Dosith.p.409K., Gloss.
German (Pape)
[Seite 560] (πληρόω), angefüllt, reichlich, B. A. 447.
Greek (Liddell-Scott)
πεπληρωμένως: Ἐπίρρ., ἀφθόνως, «γεμᾶτα», Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Σφ. 1285.
Greek Monolingual
Α
επίρρ.
1. με αφθονία
2. με πληρότητα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πεπληρωμένος, μτχ. παθ. παρακμ. του πληρῶ].
