λίψ
Γελᾷ δ' ὁ μῶρος, κἄν τι μὴ γελοῖον ᾖ → Mens stulta ridet, quando ridendum est nihil → Es lacht der Tor, auch wenn es nichts zu lachen gibt
English (LSJ)
(A), ὁ, gen. λιβός,
A the SW. wind, Hdt.2.25, Arist.Mete.364b2 (pl.), Mu.394b27, Theoc.9.11: pl., Plb.10.10.3. 2 the South, freq. in LXX, Ge.13.14, al. 3 the West, opp. ἀπηλιώτης, PTeb. 14.19 (ii B. C.), Vett.Val.8.5, Paul.Al.A.2, Herm. ap. Stob.1.21.9, 1.49.45; rarely in LXX, 2 Ch.32.30, 33.14, Thd.Da.8.5; λιβός or λίβα εἰς ἀπηλιώτην from West to East, BGU1037.15 (i A. D.), CPR28.21 (ii A.D.). 4 Astron., πρωινὸς λ., μεσημβρινὸς λ., ὀψινὸς λ., position of a star on the W. horizon at sunrise, midday, or sunset, Ptol.Alm. 8.4.
λίψ (B), ἡ, (λείβω) only gen. and acc. (λιβάς or λίβος being the nom. in use),
A stream, ἐξ ὀμμάτων λείβουσι . . λίβα (Burges for δία) A.Eu.54; ἀφθονέστερον λίβα f.l. in A.Fr.72; μέλιτος λίβα A.R.4.1454. 2 = λοιβή, libation, φιλοσπόνδου λιβός A.Ch.292; εὐκταίαν λίβα Id.Fr.55.
λίψ (C)· ἐπιθυμία (cf. λίπτομαι) , πέτρα ἀφ' ἧς ὕδωρ στάζει, Hsch.
German (Pape)
[Seite 55] λιβός, ἡ (λείβω), 1) das Ausgegossene, Quell, Tropfen, Trankopfer, φιλοσπόνδου λιβός, Aesch. Ch. 290, accus. λίβα, fr. 49. 65, wie Ep. ad. 261 (IX, 142); ὀλίγην μέλιτος λίβα, Ap. Rh. 4, 1454; Man. 1, 176. – 2) nach Hesych. auch πέτρα, ἀφ' ἧς ὕδωρ στάζει, also = λισσάς, steiler Felsen. Vgl. αἰγίλιψ. λιβός, ὁ, der Südwestwind, Her. 2, 95 Theocr. 9, 11 Pol. 10, 10, 3 u. sonst. Nach Arist. mund. 4 u. Meteorl. 2, 6 weht er von dem Orte her, wo die Sonne am kürzesten Tage untergeht (Vielleicht von λείβω, weil er Nässe brachte).
