λοιβή
English (LSJ)
ἡ, (λείβω)
A pouring, only in religious sense, drink offering, λοιβῇ τε κνίσῃ τε with drink offering and burnt-offering, Il.9.500, cf. 4.49, 24.70; σοὶ δ' αὖ λ. φέρον says Odysseus to the Cyclops, Od.9.349: later, like σπονδαί, χοαί (which are more freq.), in plural, Pi.N.11.6, S.El.52; λοιβαὶ Διός, offered to him, A.Fr.55. —Rare in Prose, λ. οἴνου Pl.Lg.906d, referring to Il.9.500.
2 of water generally, λ. Στυγός A.R.2.291.
French (Bailly abrégé)
ῆς (ἡ) :
libation.
Étymologie: R. Λιβ, cf. λείβω.
German (Pape)
ἡ, das Ausgießen (λείβω), das Trankopfer, bes. von Wein; οὐ γάρ μοί ποτε βωμὸς ἐδεύετο λοιβῆς, Il. 4.49; mit κνίσσα verbunden, Trank-und Brandopfer, 9.500; λοιβαῖσιν ἀγαζόμενοι, Pind. N. 11.6; οὔτε λοιβῆς ἧμιν οὔτε θυμάτων παρῆν ἑκήλοις προσθιγεῖν, Soph. Phil. 8; El. 52; Eur. öfter und sp.D., wie Ap.Rh. 2.291, λοιβὴν Στυγὸς ὤμοσεν, er schwur beim Hinfluten der Styx. – Einzeln auch in Prosa, οἴνου, Plat. Legg. X.906d.
Russian (Dvoretsky)
λοιβή: ἡ культ. возлияние (λοιβαὶ Διός Aesch.; λ. οἴνου Plat.).
Greek (Liddell-Scott)
λοιβή: ἡ, (λείβω) ἡ δι’ ὑγρῶν θυσία, Λατ. libatio, λοιβῇ τε κνίσῃ τε, διὰ σπονδῆς καὶ θυσίας, διὰ πυρός, Ἰλ. Ι. 500, πρβλ. 4. 48, κτλ.· σοὶ δ’ αὖ λοιβὴν φέρον, λέγει ὁ Ὀδυσσεὺς εἰς τὸν Κύκλωπα, Ὀδ. Ι. 349· μετέπειτα ὡσαύτως, ὡς τὸ σπονδαὶ καὶ τὸ χοαὶ (αὗται δὲ εἶναι αἱ ἐν κοινῇ χρήσει λέξεις), συχνὸν ἐν τῷ πληθ., ὡς ἐν Πινδ. Ν. 11. 7, Σοφ. Ἠλ. 52· λοιβαὶ Διός, προσφερόμεναι εἰς αὐτόν, Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 52. - Σπάνιον παρὰ πεζογράφοις, λ. οἴνου Πλάτ. Νόμ. 906D. 2) ὁ Ἀπολλ. Ρόδ. μεταχειρίζεται τὴν λέξιν καθόλου ἐπὶ τοῦ ὕδατος, λοιβὴ Στυγὸς 2. 291.
English (Autenrieth)
Greek Monolingual
λοιβή, δωρ. τ. λοιβά, ἡ (Α)
1. η σπονδή, ιδίως με υγρά, που προσφερόταν στους θεούς, η χοή («βωμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐίσης, λοιβῆς τε κνίσης τε», Ομ. Ιλ.)
2. το νερό («λοιβὴν Στυγὸς ὤμοσεν», Απολλ. Ρόδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < λείβω «χύνω, κάνω σπονδή». Εμφανίζει την ετεροιωμένη βαθμίδα λοιβ- της ρίζας λειβ-.
ΠΑΡ. αρχ. λοιβαίος, λοιβείον, λοιβίς, λοιβώμαι].
Greek Monotonic
λοιβή: ἡ (λείβω), θυσία με υγρά, Λατ. libatio, σε Όμηρ.· ευκτ. στον πληθ., σε Πίνδ., Σοφ.
Middle Liddell
λοιβή, ἡ, λείβω, a drink-offering, Lat. libatio, Hom.; opt. in plural, Pind., Soph.
Mantoulidis Etymological
(=θυσία μέ ὑγρά, σπονδή). Ἀπό τό λείβω (=χύνω), ὅπου δές γιά περισσότερα παράγωγα.
