συγχώννυμι
μήτε ἐγρηγορόσιν μήτε εὕδουσι κύρτοις ἀργὸν θήραν διαπονουμένοις → weels that secure a lazy angling for men whether asleep or awake
English (LSJ)
and συγχωννύω, in earlier writers pres. inf. συγχοῦν Hdt. 4.120, X.HG3.1.18:—pf. Pass.
A -κέχωσμαι Hdt.8.144:—heap with earth, cover with a mound, bank up, [τὴν σορόν] Id.1.68; σ. τὰς κρήνας, τὰ ὕδατα, fill them up with earth, Id.4.120, 140, cf. X.HG3.1.18, etc.; also of persons, σ. τοὺς ἀποσφαγέντας εἰς τάφρους bury them, D.S.19.107, cf. Plu.Alex.77. II demolish, τὸ ἔρυμα Hdt.7.225; [τὰ τείχεα καὶ τὰ οἰκήματα] Id.9.13; τὴν ὁδόν Id.8.71:—Pass., οἰκήματα συγκεχωσμένα ib.144; τὰ συγχωσθέντα τῶν εὐρείπων SIG799.7 (Cyzicus, i A.D.). 2 generally, confound, κῦμα . . τῶν τ' ἄστρων διόδους A.Pr.1049 (anap.).
German (Pape)
[Seite 972] und συγχωννύω (s. χώννυμι), ion. συγχόω, zusammen-, verschütten; κῦμα δὲ πόντου τραχεῖ ῥοθίῳ συγχώσειεν, Aesch. Prom. 1051; zuschütten, σορόν, κρήνας, ὕδατα, τάφους, Her. 1, 68. 4, 120. 127. 140. 9, 49; τὴν ὁδόν, 8, 71, – zerstören, in Schutt verwandeln, dem Erdboden gleich machen, Her. 9, 113, u. so pass., οἰκία συγκεχωσμένα, 8, 144.
