ψαύω

English (LSJ)

Ep. impf.

   A ψαῦον Il.13.132; ψαύεσκον (ἐπι-) Orph.L.126: fut. ψαύσω A.Ch.182, etc.: aor. ἔψαυσα Pi.N.5.42, etc.: pf. ἔψαυκα (παρ-) S.E.M.7.116:—Pass., aor. ἐψαύσθην Dsc.2.14: pf. ἔψαυσμαι (παρ-) Hp.Morb.4.44:—touch, τινος Il.23.519,806, Hdt.2.47. etc.; ἁπτόμενοι καὶ ψ. ἀλλήλων in close contact, Plu.Pyrrh.12: metaph., μὴ ψαύειν ἀδικίας ὃν τρόπον οὐδὲ πυρός Phld.Rh.2.155S.: c. dat. instr., ψαῦον . . κόρυθες . . φάλοισι the helmets touched with their φάλοι, Il.13.132, 16.216; τῇ κεφαλῇ τοῦ οὐρανοῦ ψ. Hdt.3.30; χεροῖν . . ἔψαυσα πηγῆς A.Pers.202; εἰ τῆσδε χώρας μήποτε ψαύσει ποδί Id.Ch.182: but the dat. is used for the gen. in Pi.P.9.120, Herod.4.75, Q.S.8.349 (cf. θιγγάνω 11.3, προσψαύω):—ψαύω never takes acc. exc. in αἵματι ψαῦσαι θύρας Ezek.Exag.158: in S.Ant. 857, ἔψαυσας ἀλγεινοτάτας ἐμοὶ μερίμνας, πατρὸς τριπόλιστον οἶκτον (v.l. οἶτον) , μερίμνας is gen. sg. and οἶκτον or οἶτον is acc. depending on ἔψαυσας . . μερίμνας, = ἐποίησάς με μεριμνᾶν; and ib.961, κεῖνος ἐπέγνω μανίαις ψαύων τὸν θεὸν ἐν κερτομίοις γλώσσαις, the construction is ἐπέγνω τὸν θεόν, ψαύων (sc. αὐτοῦ) he learned to know the god, assailing (him): later writers used the Pass. as if the Act. had a trans. sense, Dsc. l. c., Plu.2.951d.    2 touch lightly. a way of feeling the pulse, opp. θλίβω, Gal.8.808: metaph., touch upon a subject, notice it slightly, Plb.1.13.8:—Med., c. acc. rei, touch lightly upon a subject, Gal.18(1).331.    3 touch as an enemy, lay hands upon, τινος E.IA1559: abs., κλάοις ἄν, εἰ ψαύσειας A.Supp. 925, cf. S.OC856.    4 touch, affect, οὐ γὰρ ἄκρας καρδίας ἔψαυσέ μου E.Hec.242.    5 reach, gain, ὕμνων Pi.N.5.42; ψ. Ἀφροδίτας Id.O. 6.35: abs., hit the mark, AP7.428.11 (Mel.).    6 Math., ἐπίπεδα ψαύοντα tangent planes, Archim.Con.Sph.17.    II rarely in Pass., to be touched, of the star-fish, ἐνδίδωσι τὸ σῶμα καὶ περιορᾷ ψαυόμενον ὑπὸ τῶν παρατρεχόντων Plu.2.978b, cf. 951d (if the comma be placed before, not after, οὐσίας) ; ὅσοι ὑπὸ τῶν Ἀμινναίων (sc. οἴνων) ψαύονται κεφαλῆς those who are affected in the head... Dsc. 5.19.—The word is very rare in early Prose, Antipho 3.3.5, X. Mem.1.4.12: freq. later, Plb.1.13.8, al., Plu.2.589f, al.

German (Pape)

[Seite 1392] perf. pass. ἔψαυσμαι, aor. ἐψαύσθην, berühren, antasten, befühlen; gew. c. gen.; Il. 23, 519. 806; h. Ven. 125; Her. 2, 47. 3, 30; Pind. N. 5, 42; Od. 6, 35; Aesch. χεροῖν καλιῤῥόου ἔψαυσα πηγῆς Pers. 198; εἰ τῆσδε χώρας μήποτε ψαύσει ποδί Ch. 180; Soph. Trach. 1002 O. R. 1405 u. öfter; Eur. Or. 369; μὴ ψαῦ' ὧν σε μὴ ψαύειν χρεών El. 223, u. öfter; selten in att. Prosa, wie Xen. Mem. 1, 4,12 Antipho 3 γ 5; ψαῦον κόρυθες φάλοισιν Il. 13, 132. 11, 216 ist eigtl. die Helme stießen mit den Büschen an einander; Pind. P. 9, 124 vrbdt ὃς ἂν πρῶτος ἀμφί οἱ ψαύσειε πέπλοις, wer sie zuerst am Kleide berührte; vgl. Qu. Sm. 8, 349 ἄνω δ' ἔψαυε νέφεσσι τρυφάλεια; auch = feindlich angreifen, erreichen, treffen, so auch im med., Sp.; absolut, κἀμὲ φέρων ἐπ' ὠμοῖς ψαύει ματαίαις χερσίν, Soph. Trach. 562; O. C. 1541; übertr. von der Rede, κεῖνος ἐπέγνω μανίαις ψαύων τὸν θεὸν ἐν κερτομίοις γλώσσαις, Ant. 951, wo der acc. θεόν von ἐπέγνω abzuhangen scheint, wenn man ihn nicht von ψαύω = λοιδορέω abhangen läßt; ib. 850 ἔψαυσας ἀλγεινοτάτας ἐμοὶ μερίμνας ist μερίμνας entweder der gen. oder der accus., da ψαύων hier so viel wie »erwähnen«, »sagen« ist. – Uebertr. = leicht berühren, einen Gegenstand nur andeuten, ἐπὶ κεφαλαίων ψαύειν τῶν πράξεων Pol. 1, 13, 8, u. öfter, u. a. Sp.