συλλυπέω
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
A hurt or mortify together, σ. τινὰς αὑτοῖς make them share their grief, Arist.EN1171b7. II Pass., with fut. -λυπηθήσομαι Hdt.6.39, also -λυπήσομαι Pl.R.462e:—share in grief, sympathize or condole, Hdt. l.c., Antipho 3.2.8; τῷ πάθεϊ Hdt.9.94: c. dat. pers., Thphr.Char.1.2; τίς σοι -ηθήσεται; LXX Is.51.19.
German (Pape)
[Seite 976] mit, zugleich betrüben, kränken. – Pass. sich mit betrüben, Mitleid empfinden, τινί, Her. 9, 94; Antipho 3 β 8; Plat. Rep. V, 462 e setzt gegenüber ἢ ξυνησθήσεται ἅπασα ἢ ξυλλυπήσεται, Sp., wie Pol. 7, 3, 2.
Greek (Liddell-Scott)
συλλῡπέω: λυπῶ ὁμοῦ μετά τινος, πικραίνω ὁμοίως, οἱ μὲν ἀνδρώδεις τὴν φύσιν εὐλαβοῦνται συλλυπεῖν τοὺς φίλους αὑτοῖς, λυπεῖν τοὺς φίλους σὺν ἑαυτοῖς, Ἀριστ. Ἠθικ. Νικ. 9. 11, 4. ΙΙ. Παθ., μετὰ μέλλ. -λυπηθήσομαι Ἡρόδ. 6. 39, ἀλλὰ μέσ. -λυπήσομαι Πλάτ. Πολ. 462Ε· ― αἰσθάνομαι λύπην ἢ ὀδύνην διά τινα, συμπαθῶ, συλλυποῦμαι, μετέχω τῆς λύπης τινός, τινι Ἡρόδ. 9. 94, πρβλ. 6. 39, Ἀντιφῶν 122. 4, κτλ.
