ὑπεναντίος

English (LSJ)

α, ον Arist.Pol.1327a17, Plu.Ages.24; but ος, ον Pl. Alc.2.139b:—

   A set over against, meeting, ἵπποι ὑ. ἀλλήλοισιν Hes.Sc. 347.    2 set against, opposite, of enemies in battle, τοὺς σφίσιν ὑ. Th.2.2; οἱ ὑ. the enemy, X.Cyr.1.6.38, cf. D.18.148, etc.    3 opposed, opposite, contrary, γένη Pl.Plt.306e; of contrary properties, τὸ ὑ. Hp.VM13; ὑπεναντιωτάτοις . . πλείστοις χρώμενον endued with most qualities most opposed to one another, Alex.141.2; ἰχθῦς ὑ. αὑτοῖσι Damox.2.37: freq. c. dat., opposite or contrary to, ὁ ὑπεναντία τούτοισι λέξας Hdt.7.50, cf. X.HG4.8.24 (Sup.), Pl.Tht.176a, Lg.810d, Epicur.Ep.1p.28U., Abh.Berl.Akad.1925(5).7 (Cyrene, iii B. C.), SIG 613.28 (Delph., ii B. C.), Wilcken Chr.27.1 (ii A. D.), etc.; so ὑ. πρός τι Arist.Pol.1328b41; πρὸς δημοκρατίαν IG22.657.48: as Subst., τὸ ὑ. τούτου . . πέφυκε is in character the opposite of this, Hdt.3.80; τὰ ὑ. τούτων on the contrary, Id.7.153; τὰ ὑ. incongruities, Arist.Po.1455a26, cf. 1461b23.    4 of logical propositions, subcontrary, Steph. in Int.30.38. Adv. -ίως ib.32.24.    b Math., subcontrary, τομή Apollon.Perg.1.5; of a mean, Archyt.2, Papp.84.14, etc.    II Adv. -ίως in a manner contrary to, τοῖς νόμοις Aeschin.3.8; ὑ. ἔχειν to be opposed, Arist.GA719a28; ὑ. κεῖσθαι ib.719b18; περί τινα ὑ. ὑπάρχει πρός τι Id.HA500a13, al., cf. Phld.Po.5.19; ὑ. θεραπεύσεις Aët.16.52: also neut. pl. ὑπεναντία as Adv., IG22.1258.8, 7.2225.36 (Thisbe, ii B. C., senatus consultum).

German (Pape)

[Seite 1187] etwas entgegengesetzt, gegenüberstehend, τινί; Hes. Sc. 347; Thuc. 2, 2; Plat. Theaet. 176 a u. öfter; Dem. 24, 108; – feindlich, Xen. Cyr. 1, 6, 38 u. öfter; ὁ ὑπ., der Gegner, Plut. Thes. 3; Pol. 1, 11, 14 u. öfter, u. a. Sp.; – τὸ ὑπεναντίον τούτου, im Gegentheil hiervon, Her. 3, 80. – Adv., Sp., wie Plut. Marc. 22.

Greek (Liddell-Scott)

ὑπεναντίος: -α, -ον, Πλουτ. Ἀγησ. 24· ἴσως ος, ον, Πλάτ. Ἀλκ. 1. 139Β· ― ὁ κείμενος ἀπέναντι, ἀντικείμενος, συναντῶν, ἵπποι ὑπ. ἀλλήλοισιν Ἡσ. Ἀσ. Ἡρ. 347. 2) τεταγμένος ἐναντίον ἢ ἀπέναντι, ἐπὶ πολεμίων ἐν μάχῃ, τοὺς σφίσιν ὑπ. Θουκ. 2. 2· οἱ ὑπ., οἱ πολέμιοι, οἱ ἐχθροί, Ξεν. Κύρου Παιδ. 1. 6, 38, κλπ. 3) ἀντικείμενος, ἐναντίος, ἀντίθετος, γένη Πλάτ. Πολιτικ. 306Ε· ὁ ἔχων ἀντιθέτους ἰδιότητας, Ἱππ. Ἀρχ. Ἰητρ. 13· ὑπεναντιωτάτοις... πλείστοις χρώμενον, ἔχοντα πλείστας ἐναντίας ἰδιότητας, πλεῖστον ὅσον ἀντιμαχομένας πρὸς ἀλλήλας, Ἄλεξις ἐν «Μανδραγοριζομένῃ» 1. 2· ἐξ ἰχθύων ὑπεναντίων αὐτοῖσι Δαμόξενος ὁ «Κωμωδοποιὸς» ἐν «Συντρόφοις» 1, 37· ― συχν. μετὰ δοτ., ἐναντίος ἢ ἀντίθετος πρός τι, ὁ ὑπεναντία τούτοις λέξας Ἡρόδ. 7. 50, 1, πρβλ. Ξεν. Ἑλλ. 4. 8, 24, Πλάτ. Θεαίτ. 176Α, Νόμ. 810D, κλπ.· οὕτω, ὑπ. πρός τι Ἀριστ. Πολιτικ. 7. 9, 3· ― ὡς οὐσιαστ., τὸ ὑπεναντίον... πέφυκε, τὸ ἐναντίον συνήθως συμβαίνει, Ἡρόδ. 3. 80· τὰ ὑπ. τούτων = τοὐναντίον, ὁ αὐτ. 7. 153· τὰ ὑπεναντία, τὰ ἀντίθετα, Ἀριστ. Ποιητ. 17, 1., 25, 30. 4) ἐπὶ λογικῶν προτάσεων ἢ κρίσεων, ἀλλὰ μόνον παρὰ τοῖς μεταγεν. ΙΙ. Ἐπίρρ. -ίως, κατὰ τρόπον ἐναντίον πρός..., τῷ νόμῳ Αἰσχίν. 54, ἐν τέλ.· ὑπ. ἔχω, εἶμαι ἀντίθετος, Ἀριστ. π. Ζῴων Γεν. 1. 12, 1· οὕτω, ὑπ. κεῖσθαι αὐτόθι 6· ὑπ. ὑπάρχει τινι πρός τι ὁ αὐτ. π. Ζ. Ἱστ. 2. 1, 38, κ. ἀλλ.