φιλόξενος
Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these
English (LSJ)
poet. φῐλοξέν-ξεινος, ον:—
A loving strangers, hospitable, Od.6.121, 8.576, al., Pi.O.3.1, N.1.20, X.HG6.1.3, 1 Ep.Ti.3.2, etc.; παθεῖν φιλόξενον ἔργον to meet with an act of hospitality, Pi.I.2.24; τὸ εἶναι φ. Arist.VV1250b34, cf. 1251b35; φιλόξεν' ἐστὶν (sc. τὰ δώματα) Αἰγίσθου διαί A.Ch.656: Sup. -ώτατος Id.Fr.196, Cratin.1.2; -έστατος E.Fr.879. Adv. -νως Isoc.4.41.
German (Pape)
[Seite 1283] ion. u. poet. φιλόξεινος, auch 3 Endgn, Pors. Eur. Med. 822, Gäste, Fremde liebend, sie liebreich aufnehmend, bewirthend, gastfreundlich; Hom. in der Od., immer in der poet. Form; Aesch. Ch. 645 Suppl. 904; Eur. Alc. 812 u. öfter; Ar. Vesp. 82; Isocr. 4, 41 u. sonst; superlat., Cratin. bei Plut. Cim. 10. – Adv., Arist. de virt. bei Stob. Floril. 1, 11.
Greek (Liddell-Scott)
φῐλόξενος: ποιητικ. -ξεινος, ον· ― ὁ φιλῶν τοὺς ξένους, ὁ φιλοξενῶν αὐτούς, Ὀδ. Ζ. 121. Θ. 576, κ. ἀλλ. (ἀείποτε ἐν τῷ ποιητ. τύπῳ), Πινδ. Ο. 3. 1, Ν. 1. 30, κλπ.· παθεῖν φιλόξενον ἔργον, φιλοξενηθῆναι, ὁ αὐτ. ἐν Ι. 2. 36· τὸ εἶναι φ. Ἀριστ. περὶ Ἀρετ. κ. Κακ. 5. 5., 8. 3· ― παρ’ Αἰσχύλ. ἐν Χο. 656, ἔνθα τὰ Ἀντίγραφα φιλόξεν’ ἐστὶν (ἐξυπακ. τὰ δώματα) Αἰγίσθου διαι (οὕτως) ἡ πιθανὴ γραφὴ εἶναι: Αἰγίσθου βίᾳ. ― Ὑπερθετ. -ώτατος ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 198· σὺν ἀνδρὶ θείῳ καὶ φιλοξενωτάτῳ Κρατῖνος ἐν «Ἀρχιλόχοις» 1. ― Ἐπίρρ. -νως, Ἰσοκρ. 48D.
