ἀποχώρησις
Μακάριος, ὅστις οὐσίαν καὶ νοῦν ἔχει → Felix, qui mentem cum divitiis possidet → Glückselig, wer Vermögen und Vernunft besitzt
English (LSJ)
εως, ἡ,
A retreat, Th.5.73; ποιεῖσθαι ἀ. Hdt.8.21; place or means of safety, Th.8.76 (pl.); line of retreat, Aen.Tact.16.4. 2 death, Eun.VSp.469B. II voidance, opp. πλήρωσις, Pl.Ti.65a, 81a; esp. of excretions, Arist.GA726a21, al.; = ἀπόπατος 2, Plu.Lyc. 20.
German (Pape)
[Seite 337] ἡ, 1) das Ab-, Weggehen; Rückzug, Thuc. 5, 73. 8, 76; Xen. Cyr. 2, 4, 30 u. sonst; τὴν ἀποχώρησιν ποιεῖσθαι Pol. 3. 64, 7 u. öfter. – 2) Aussonderung, Ausleerung, Plat. Tim. 81 a; καὶ κένωσις 65 a; der Abtritt, Plut. Lyc. 20.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποχώρησις: -εως, ἡ, τὸ ἀποχωρεῖν, ἀποσύρεσθαι, ὑποχώρησις, Θουκ. 5. 73· οὐκέτι ἐς ἀναβολὰς ἐποιεῦντο τὴν ἀποχώρησιν Ἡρόδ. 8. 21· τόπος καταφυγῆς ἢ μέσα ἀσφαλείας, ὁ αὐτ. 8.76. ΙΙ. κένωσις ἐν ἀντιθ. πρὸς τὸ πλήρωσις, ὁ τρόπος τῆς πληρώσεως ἀποχωρήσεώς τε Πλάτ. Τίμ. 65Α. 81Α. 2) κένωσις, ἐπὶ τῶν ἐκκρινομένων ἀπὸ τοῦ σώματος, Ἀριστ. π. Ζ. Γεν. 1.18, 62· καὶ ἑπομένως ἀπόπατος Πλουτ. Λυκοῦργ. 20· πρβλ. ἀποχωρεῖν ἐπὶ τὰ ἀναγκαῖα Ξεν. Κύρ. 1. 6, 36.
