κατάγλωττος
Πρὸς υἱὸν ὀργὴν οὐκ ἔχει χρηστὸς πατήρ → Boni parentis ira nulla in filium → Ein guter Vater zürnt nicht gegen seinen Sohn
English (LSJ)
ον,
A glib, fluent, ἐν τῇ σχολῇ γοργοὶ καὶ κ. Arr.Epict.2.16.20; babbling, garrulous, Gell.1.15.17. II written in rare or far-fetched language, ποιήματα AP11.218 (Crates), prob. l. in Luc.Lex.25; τὸ κ. τῆς λέξεως D.H.Th.53.
German (Pape)
[Seite 1342] od. κατάγλωσσος, geschwätzig, Gell. N. A. 1, 25; – voll seltener od. veralteter Wörter u. Ausdrücke, D. Hal. ind. Thuc. 53 τὸ κατάγλωσσον τῆς λέξεως καὶ ξένον καὶ ποιητικόν, κατάγλωσσ' ἐποίει τὰ ποιήματα Crates grammat. ep. (XI, 218); vgl. Luc. Lex. 25.
Greek (Liddell-Scott)
κατάγλωττος: -ον, πολυλόγος, «πολυλογᾶς», «γλωσσᾶς», Γέλλ. 1. 25, Ἀρρ. Ἐπίκτ. 2.16, 20· πρβλ. κάτοξος. ΙΙ. ποιήματα κ., ποιήματα ἐν γλώσσῃ ἐξεζητημένη καὶ οὐχὶ συνήθει, οἷα τὰ τοῦ Εὐφορίωνος, ἴδε Meineke εἰς Εὐφορ. σ. 47, Ἀνθ. Π. 11. 218· τό κατάγλωττον τῆς λέξεως Διον. Ἁλ. π. Θουκ. 53· οὕτως ἐν Λουκ. Λεξιφ. 25 ὁ Meineke διορθοῖ, οὐδέ… ἐπαινοῦμεν τοὺς κατάγλωττα (ἀντὶ κατὰ γλῶτταν) γράφοντας ποιήματα· πρβλ. καταγλωττίζω Ι, γλῶσσα ΙΙ. 2.
