Περσεφόνη
Ῥῦσέ με δεινῶν νοσημάτων, ἱερώτατε, ἱερωσύνην συναρμόσας ἐν χαρᾷ και ἐπιστήμης τὸ πολύτιμον κεφάλαιον → Deliver me from grievous afflictions, most holy one, joining sanctity together in joy with the precious fountainhead of knowledge
English (LSJ)
ἡ, Ep. Περσεφόνεια Il. and Od., the common form first in h.Cer.56, Hes.Th.913; Φερσεφόνη, Simon.124 B. Pi.O.14.21, BMus.Inscr.942 (iii B. C.), etc.; Φερσεφονείη, CIG4588; Περσέφασσα, A.Ch.490, etc.; Φερσέφασσα, S.Ant.894, E.Hel.175 (lyr.); Φερσέφαττα, Ar.Th.287, Ra.671; Φερρέφαττα, Pl.Cra.404c, IG22.1437.58, Epicr.9 :—Persephone, Il.9.569, Hes. l.c., etc.:—hence Φερρεφάττιον or περπερ-εῖον, τό, D.54.8, AB314; cf. Κόρα.
Greek (Liddell-Scott)
Περσεφόνη: ἡ, Ἐπικ. Περσεφόνεια Ἰλ. καὶ Ὀδ., ὁ δὲ κοινὸς τύπος πρῶτον ἀναφαίνεται ἐν Ὕμνῳ Ὁμ. εἰς Δήμ. 56, Ἡσ. Θεογν. 913, (πρβλ. Πηνελόπη, -όπεια). ὡσαύτως Φερσεφόνη, Σιμωνίδ. 125, Πινδ. Ο. 14, 30, Ἐπιγρ. Ἀττ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 538, 800b, κτλ.· Φερσεφονείη, Συλλ. Ἐπιγρ. 4588· ― Περσέφασσα, Αἰσχύλ. Χο. 490, Σοφ., κλ. Φερσέφασσα, ὁ αὐτ. ἐν Ἀντ. 894, Εὐρ. Ἑλ. 175· Φερσέφαττα Ἀριστοφ. Θεσμ. 287, Βάτρ. 671· Φερρέφαττα Πλάτ. Κρατ. 404C, πρβλ. Meineke εἰς Ἐπικράτην ἐν «Χορῷ» 1· ― ἡ θυγάτηρ τοῦ Διὸς καὶ τῆς Δήμητρος, Ἰλ. Ξ. 326, Ἡσ. Θ. 912· ― (ἀλλὰ τοῦ Κρόνου καὶ τῆς Ρέας κατὰ τὸν Ὁμηρικ. Ὕμν. εἰς Δήμ. 60)· ὁ Ἅιδης (Πλούτων) ἀπήγαγεν αὐτήν, καὶ ὡς σύζυγος αὐτοῦ αὕτη ἐβασίλευεν ἐν τῷ κάτω κόσμῳ, ἴδε Ὕμν. Ὁμ. εἰς Δήμ.: ― ὁ ναὸς αὐτῆς ἐκαλεῖτο Φερρεφάττιον, τό, Δημ. 1259. 5· -εῖον, Α. Β. 314. Πρβλ. Κόρα. Ἡ ταύτοτης αὐτῆς μετὰ τῆς παρὰ Λατ. Proserpina εἶναι ἀμφίβολος, ἴδε Corssen Lat. Spr. 1. 243.
