προρέω

English (LSJ)

Ep. Verb,

   A flow forward or forth, flow amain, of rivers and streams, Il.21.260, Od.5.444, etc.; ἅλαδε προρέουσι Il.12.19, cf.5.598; εἰς ἅλαδε Od.10.351; ἐκ πέτρης Hes.Th.792.    II trans., pour forth, h.Ap.380; [κρήνη] ὕδωρ προρέεσκε A.R.3.225, cf. Orph.A.1132.

German (Pape)

[Seite 742] (s. ῥέω), poet., in Prosa προῤῥέω; – 1) hervor- od. vorwärtsfließen, weiter-, dahinströmen, ἅλαδε προρέων, Il. 5, 598. 12, 19, H. Apoll. 23; Hes. O. 759; εἰς ἅλαδε, Od. 10, 351; ἐκ πέτρης, Hes. Th. 792, einzeln bei Sp. – 2) auch trans. hervor od. vorwärts fließen machen, ergießen, H. h. Ap. 380, vgl. Ruhnk. en. crit. p. 268, aber Wolf hat mit Eust. ad Il. 2, 523, der den Vers aus Hes. (frg. 6) anführt, προχέω geschrieben. Vgl. noch Orph. Arg. 1130.

Greek (Liddell-Scott)

προρέω: μέλλ. -ρεύσομαι, Ἐπικ. ῥῆμα, ῥέω πρὸς τὰ ἐμπρός, ἐπὶ ποταμῶν, Ἰλ. Φ. 260. κτλ.· ἅλαδε προρέουσιν Μ. 19, πρβλ. Ε. 598, Ὀδ. Ε. 444· εἰς ἅλαδε Κ. 351· ἐκ πέτρης Ἡσ. Θεογ. 792. ΙΙ. μεταβ., ἐκχέω, Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἀπόλλ. 380· ἀλλ’ ὁ Wolf γράφει προχέειν ἑπόμενος τῷ Εὐστ., ὅστις μνημονεύει τὸν στίχον ὡς τοῦ Ἡσιόδου (Ἀποσπ. 6)· οὕτω παρ’ Ἀπολλ. Ροδ. Γ. 225, [[[κρήνη]]] ὕδωρ προρέεσκε (ἀλλὰ μετὰ διαφόρ. γραφ. προχέεσκε), πρβλ. Ὀρφ. Ἀργ. 1130 (1137).