peccatum

Latin > English (Lewis & Short)

peccātum: i, n. pecco,
I a fault, error, mistake, transgression, sin (syn.: delictum, culpa): pro peccatis supplicium sufferre, Ter. And. 5, 3, 17: corrigere, id. Ad. 4, 3, 2: peccata remordent, Lucr. 3, 827: recte facta sola in bonis actionibus ponens, prave, id est peccata, in malis, Cic. Ac. 1, 10, 37: ut peccatum est, patriam prodere, parentes violare, fana depeculari, quae sunt in effectu; sic timere, sic maerere, sic in libidine esse, peccatum est, etiam sine effectu, id. Fin. 3, 9, 32: culpa ac peccatum, id. Fam. 5, 21, 5: multitudo vitiorum peccatorumque, id. Phil. 2, 17, 43; id. Att. 8, 13, 2: quo illi crimine peccatoque perierunt? id. Cael. 30, 71: libidinum peccatorumque licentia, id. Lael. 22, 83: confiteri, id. N. D. 2, 4, 11; id. de Or. 1, 27, 125: paucis verbis tria magna peccata, blunders, id. Tusc. 3, 20, 47: in peccata incidere, id. Fin. 4, 15, 40: luere peccata, Verg. A. 10, 32: peccati conscius, Ov. Am. 2, 7, 11: peccatis poenas aequas irrogare, Hor. S. 1, 3, 118: peccatis veniam commodare, Tac Agr. 19: abstinere peccatis, Plin. Ep. 8, 22, 2. Here, too, doubtless belongs: nam eā aetate jam sum, ut non siet peccato mi ignosci aequom Ter. Hec. 5, 1, 11.—
II Transf. (eccl. Lat.).
   1    Guilt: si non venissem peccatum non haberent, Vulg. Johan. 15, 22: cognatio pec-cati, id. Rom. 3, 20; Lact. 6, 13.—
   2    The punishment of sin: peccatum vestrum apprehendet vos, Vulg. Num. 32, 23: ipse peccata multorum tulit, id. Isa. 53, 12.