Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

impetrio

From LSJ
Revision as of 07:39, 14 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (Gf-D_4)

Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλοςLife is not worth living if you do not have at least one friend.

Democritus, DK 68b22

Latin > English (Lewis & Short)

impĕtrĭo: no
I perf., ītum, 4, v. n. desid. [id.], relig. t. t., to seek to obtain through omens, to seek by consulting auspices: ut nunc extis, sic tunc avibus magnae res impetriri solebant, Cic. Div. 1, 16, 28: in impetriendis consulendisque rebus, id. ib. 1, 2, 3: qui impetrire velit, id. ib. 2, 15, 35: impetritum, inauguratum est: quovis admittunt aves, Plaut. As. 2, 1, 11.— Part. as subst.: impetrītum, i, n., a favorable auspice or omen, Val. Max. 1, 1, 1; Plin. 28, 2, 3, § 11.

Latin > French (Gaffiot 2016)

impĕtrĭō,¹⁶ īvī, ītum, īre (impetro), tr., chercher à obtenir par de bons augures ; prendre les augures : Cic. Div. 1, 28 ; impetritum est Pl. As. 259, il y a de bons augures || -trītum, n., bon augure : Val. Max. 1, 1 || impĕtrītæ (precationes) Plin. 28, 11, prières pour avoir de bons augures.