pauxillus

Κόλαζε τὸν πονηρόν, ἄνπερ δυνατὸς ᾖς → Malum castiga, maxime si sis potens → Den Schurken strafe, wenn du dazu fähig bist

Menander, Monostichoi, 278

Latin > English (Lewis & Short)

pauxillus: (pausill-), a, um,
I adj. dim. paucus, little, small (mostly ante-class.): res, Plaut. Poen. 3, 1, 63: peccatum, Turp. ap. Non. 363, 15 (al. pausillulum): ossa pauxilla atque minuta, Lucr. 1, 836: semina, id. 3, 229.—
(b) Subst.: pauxillum, i, n., a little: ex pauxillo, little by little, Plaut. Most. 4, 1, 8: da mihi pauxillum aquae ad bibendum, Vulg. Gen. 24, 43.—Esp. abl.: pauxillo, by a little, a little: pauxillo prius me convenit, Afran. ap. Charis. p. 191 P.: pauxillo levius, Cels. 5, 28, n. 18.—Adv.: pauxillum, a little, little: sed si pauxillum potes contentus esse, Plaut. Capt. 1, 2, 73: ita ut pausillum differat a caulibus, id. Truc. 3, 2, 18: pauxillum manus conseres, ut conquiescas, Vulg. Prov. 24, 33.

pauxillus,¹⁴ a, um, dim. de paucus, très petit : Pl. Pœn. 566 ; Lucr. 1, 835 || [fig.] pauxillum peccatum Turpil. d. Non. 363, 15, peccadille.