πονόδοντος
From LSJ
τῶν λεγομένων τά μέν κατά συμπλοκήν λέγεται, τά δέ ἄνευ συμπλοκῆς → forms of speech are either simple or composite (Aristotle, Categoriae 1a16-17)
Greek Monolingual
ο, Ν
πόνος του δοντιού, οδονταλγία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πόνος + δόντι κατ' αντιστροφή του οδοντόπονος από τη νεώτερη συντακτική εκφορά: πόνος δοντιού (πρβλ. και πονο-κέφαλος, πονό-κοιλος)].
