υδατίδα
ὅταν δὲ τἄμ' ἀθυμήσαντ' ἴδῃς, σύ μου τὸ δεινὸν καὶ διαφθαρὲν φρενῶν ἴσχναινε παραμυθοῦ θ' → whenever you see me despondent over my situation, do what you can to lessen and relieve what is wild and senseless in my thinking | whenever you see me despondent, you must cure the grim derangement of my mind and encourage me
Greek Monolingual
η / ὑδατίς, -ίδος, ΝΜΑ
φυσαλίδα γεμάτη νερό
νεοελλ.
1. ανατ. καθένα από τα δύο εμβρυϊκά υπολείμματα, από τα οποία το ένα βρίσκεται στο πρόσθιο άκρο του όρχεως και το άλλο στο πρόσθιο άκρο της κεφαλής της επιδιδυμίδας
2. φρ. α) «υδατίδα του Μοργκάνι» ή «υδατίδα του όρχεως»
ανατ. η υδατίδα που είναι μια άμισχη μικρή απόφυση του άνω πόλου του όρχεως, υπόλειμμα του πόρου του Μύλερ
β) «υδατίδα της επιδιδυμίδας»
ανατ. μισχωτή απόφυση της κεφαλής της επιδιδυμίδας, υπόλειμμα του σώματος του Βολφ
γ) «υδατίδα κύστη»
(ιατρ.-μικρβλ.) η κύστη του εχινόκοκκου, προνυμφική φάση της εχινοκοκκίασης
μσν.
1. είδος νόσου που προσβάλλει τις οπλές του αλόγου
2. πολύτιμος λίθος στο χρώμα του νερού
(μσν.-αρχ.)
1. σταγόνα νερού
2. λιπώδης ουσία που εμφανίζεται κάτω από το άνω βλέφαρο ως αποτέλεσμα οφθαλμικού νοσήματος
αρχ.
νόσημα του ήπατος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὕδωρ, ὕδατος + κατάλ. -ίς, -ίδος (πρβλ. φλυκτ-ίς)].
