ἀντιδιατίθεμαι
From LSJ
Ὑπὸ γὰρ λόγων ὁ νοῦς μετεωρίζεται ἐπαίρεταί τ' ἄνθρωπος → Borne up by words, the mind soars aloft, and we reach the heights (Aristophanes, Birds 1447f.)
French (Bailly abrégé)
être dans des dispositions contraires, d’où
1 résister;
2 être opposant.
Étymologie: ἀντιδιατίθημι.
English (Strong)
from ἀντί and διατίθεμαι; to set oneself opposite, i.e. be disputatious: that oppose themselves.
Greek Monotonic
ἀντιδιατίθεμαι: Μέσ., προσφέρω αντίσταση, τοὺς ἀντιδιατιθεμένους, εχθροί, αντίπαλοι, σε Καινή Διαθήκη
