ἀστονάχητος

English (LSJ)

[ᾰ], ον, = sq., IG14.2111.

German (Pape)

[Seite 376] = folgdm, Ep. ad. 696 (App. 337).

Greek (Liddell-Scott)

ἀστονάχητος: -ον, = τῷ ἑπ. , Ἀνθ. Π. παράρτ. 337.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui ne gémit pas.
Étymologie: ἀ, στοναχέω.

Spanish (DGE)

-ον que no gime, γραῦς IUrb.Rom.1356.3 (I/II d.C.).

Greek Monotonic

ἀστονάχητος: -ον (στοναχέω), αυτός που αφαιρεί τους στεναγμούς, παρηγορητικός, σε Ανθ.