καρτύνω
ἀλεξίκακε τρισέληνε, μηδέποθ' ἡττηθείς, σήμερον ἐξετάθης → averter of woes, offspring of three nights, thou, who never didst suffer defeat, art to-day laid low
English (LSJ)
Ep. for κρατύνω (q.v.).
German (Pape)
[Seite 1331] ep. = κρατύνω, w. m. s.; τὰ βέλεα καρτύνειν χεροῖν Pind. Ol. 13, 95; τὴν κεφαλὴν χέλυϊ Phanocl. Stob. fl. 64, 14. – Hom. nur med. in der Vbdg ἐκαρτύναντο φάλαγγας, sie verstärkten für sich die Schlachtreihen, Il. 12, 415 u. öfter, u. so sp. D., ἐκαρτύναντο μέλαθρον Ap. Rh. 2, 1088, vgl. 1, 510; χεῖρας ἐκαρτύναντο, sie bewaffneten sich die Hände, Theocr. 22, 80; τὴν αἰσυμνητείην, sich die Herrschaft sichern, Thrasyb. b. D. L. 1, 100.
Greek (Liddell-Scott)
καρτύνω: ἑπικ. ἀντὶ κρατύνω.
English (Slater)
καρτῡνω
1 hurl with force ἐμὲ δ' παρὰ σκοπὸν οὐ χρὴ τὰ πολλὰ βέλεα καρτύνειν χεροῖν (O. 13.95)
Greek Monolingual
καρτύνω (Α)
(επικ. τ.) βλ. κρατύνω.
Greek Monotonic
καρτύνω: [ῡ], Επικ. αντί κρατύνω.
