Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
και λουβίδι, το
1. ο λοβός, η σποροθήκη τών οσπρίων και άλλων καρπών
2. στον πληθ. τα λουβιά
τα αμπελοφάσουλα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < λοβίον, με κώφωση του -ο- (< λόβιον < λοβός «κέλυφος τών οσπρίων»)].