σταλίς
τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν → evil appears as good to him whose mind the god is leading to destruction (Sophocles, Antigone 622f.)
English (LSJ)
ίδος, ἡ,= foreg., Hsch.; A f.l. for σχαλίς in X.Cyn.2.8.
German (Pape)
[Seite 929] ίδος, ἡ, dor. στάλιξ, alles Aufgestellte, Aufgerichtete, bes. Stellholz, Stange, v. l. bei Xen. Cyn. 2, 8. 6, 7. Bei Leon. Al. 20 (VI, 325) scheinen es Jagdnetze zu sein. Vgl. noch Opp. Cyn. 1, 150. 157; ὑπὸ σταλίκεσσιν ἄκανθαι, Hal. 4, 606, von dornigen Flossen. ίδος, ἡ, dor. statt στηλίς.
Greek (Liddell-Scott)
στᾰλίς: -ίδος, ἡ, = στάλιξ. «κάμαξ ἢ χάραξ» Ἡσύχ., διάφ. γραφ. παρὰ Ξεν. ἐν Κυν. 2. 8., 6. 7, ἀντὶ σχαλίς.
Greek Monolingual
-ίδος, ἡ, Α
(κατά τον Ησύχ.) «κάμαξ ἤ χάραξ».
[ΕΤΥΜΟΛ. Παρλλ. τ. του στάλ-ιξ με επίθημα -ίς, -ίδος (πρβλ. κλῃ-ίς / κλείς)].
Russian (Dvoretsky)
στᾰλίς: ίδος ἡ Xen. v. l., Anth. = στάλιξ.
